Vrouwedinges

Wat doet een normaal mens als die meer dan een week overtijd is, terwijl de pil innemen een ingebakken gewoonte is geworden?
Rustig blijven.
Het wijten aan stress.
Anoniem in een of ander warenhuis een test gaan halen.
Het vooral aan niemand vertellen.
Een plasje maken.
Vijf minuten afwachten.

Wat doe ik?
Nog meer stressen.
Het zonder overtuiging wijten aan stress.
Hard twijfelen.
Het aan mijn mama vertellen. Die na een lichte inzinking wel blinkertjes in de ogen krijgt.
Naar de aphotheker om de hoek van het ouderlijke huis gaan.
Doen alsof het gewenst is.
De apothekeres die een babbelte met mij aangaat over hoe spannend dit allemaal wel niet is.
En met trillende handen, en de winkeldame die nog net voor de deur dichtgaat "Succes!" roept, terug richting het ouderlijke huis wandelen.
Een mama die om de vijf stappen de badkamer inloopt met instructies.
Ik die haar de deur wijs.
De instructies half lezen waardoor ik ze uiteindelijk drie keer heb moeten lezen.
Het dopje weghalen.
Vijf seconden plassen (VIJF SECONDEN!!! Weet je wel hoe lang dat is?)
Plassen en proberen dat zacht te doen.
Niet alleen het kleine staafje onderplassen maar ook zowat de helft van wat niet ondergeplast dient te worden ('t was nogal dringend)
Het staafje op een platte ondergrond leggen.
Na een minuut ofzo beseffen dat dat dopje er nog op moet.
Het dopje er op. (ja, ik vind dit vies)
En wachten wachten wachten...
Een mama aan de deur van de badkamer.
EN? En? En?
Stress. Ik verzeker het je.

Maar 't was niets.
Ik zal het uitblijven van mijn regels dan toch overtuigd aan een overdosis stress mogen wijten.