Luizebollen

't was Bio-feest-dag op de boerderij van de broer van mijn mama.
Bij mijn nonkel dus. En mijn tante.
De perfecte kom-tot-rust-plaats! Zeker als je in de stad woont.
Varkens, koeien, poezen, konijnen, weiden, velden, groen groen groen...

En aangezien de zon nog eens scheen was alle hulp welkom. Want er kwamen mensen.
Veel mensen.

Dus mijn mama en ik, wij offerden ons op.
Om pannenkoeken te bakken weliswaar.
Want dat is nog redelijk leuk.
En op zondag doen we enkel leuke dingen. Da's de regel.

Nu goed. De pannenkoeken waren lekker.
En de jazzband die op bezoek was ook.

Maar wat niet zo lekker was waren veel mensen daar.
Het woord "luizebolletje" schoot zowaar zonder veel moeite constant door mijn hoofd.
Want een pak gezinnen die daar op bezoek waren, waren naast grote wereldverbeteraars (alle respect) echt nog grotere luizebollen. En hun kindjes grote luizebolletjes.
Met haar tot op hun knien. Froefroes tot voorbij de neusvleugels. Nagels die langer waren dan de mijne ooit geweest zijn, én zwart, zo modderzwart.
Met kleren die, zo leek het, gewassen zijn in de beek next door en grauwe velletjes. Veel grauwe velletjes.

Alle respect voor de wereldverbeteraar in u (of uw familie).
Maar mogen wereldverbeteraars dan geen proper gewassen kleren en lijven hebben?
Of is dat een regel om erbij te horen. Gebruik weinig zeep en was je niet te vaak.
Milieu & Deo, zeg NEEE-OOOO!
Laat de natuur zijn gang gaan, kom erbij staan en word lid van onze groep met pit!

Neen. Ik snap het niet.
Die bio-hip-alternatief-vuilzijn-rage.

Kan iemand me 't alsjeblieft uitleggen? Alsjeblieft?